Adembenemend Munduk

We zijn terug aan het reizen. De familie Vanhoucke en strandleven, dat gaat niet samen. Om één of andere reden passen we ons nooit aan in stadjes aan de zee. Er is voor ons te weinig te doen, en grappig genoeg, de kinderen hebben hetzelfde gevoel. Vandaag gaan we naar het binnenland, in de bergen waar het een stuk koeler is, aangenaam koel. We hebben gisterenavond een chauffeur gevonden, Madi, in de straat van ons hotel die ons gerust wil voeren naar ons volgende hotel in Munduk en onderweg wil stoppen om ons toe te laten wat bezienswaardigheden te bezoeken. Hier is gisteren het schooljaar opnieuw begonnen. Indonesiers hadden maar een 14 dagen vakantie. In Singaraja (letterlijk vertaald Lionking) zien we honderden kinderen in uniform naar school stappen. Een half uurtje verder de bergen in stoppen we voor een bezoek aan een waterval. Het wandelen levert ons mooie beelden op. Blijkbaar hadden de kinderen nog nooit een waterval gezien. Altijd spectaculair maar niet meer dan dat. De waterval is trouwens makkelijk te vinden, je hoeft alleen maar de souvenirhandelaars te volgen. Wel raar is dat we er helemaal alleen zijn en dat veel van de stalletjes nog niet open zijn. De chauffeur had ons ook al verteld dat het toeristisch seizoen tegenvalt dit jaar. Naast de traditionele spulletjes, vinden we er veel specerijen terug wat me spontaan aan de Indische provincie Kerala doet denken. We zien onderweg kruidnagel liggen drogen, vanille en nootmuskaat.



Voor de eerste keer komen we ook grotere dieren tegen. Heel veel flora maar de fauna liet zich voorlopig nog niet zien. Honderden apen zitten langs de weg te bedelen. De kinderen vinden het fantastisch al is Leon toch een beetje bang. Alice en Oscar krijgen van de parkwachter wat koekjes toegestopt om aan de apen te geven en vooraleer ik iets kan zeggen zijn ze al volop aan het voederen. Tegen onze principes in, maar soit ze amuseren zich rot met die beesten. We zien verder ook nog een vliegende hond, een mangoest, 2 kameleons, egeltjes, een prachtige lori en 3 schorpioenen. Aan het meer stoppen we even. Het is een oude vulkaankrater gevuld met water die de ganse regio bevloedt. Prachtig zicht maar erg bewolkt. Langs het meer is er nog een boeddhatempel, een hindoeheiligdom en een beetje verder een moskee, broederlijk naast elkaar. De tempel in het water is wonderlijk en met zijn elf daken redelijk uitzonderlijk. Doet een beetje kitch aan. Na de lunch rijden we door naar Munduk, een bergdorp dat bekend is voor zijn kruiden. Ons hotel is werkelijk een pareltje. Op een bergkam gelegen met uitzicht op twee valleien. We krijgen de familiekamer helmaal achteraan. Het uitzicht vanuit de kamers en van op onze balkonnetjes is niet te beschrijven. We kunnen kilometers ver kijken op de landerijen en vanuit de kamer ziet Leon als eerste de Cacaovruchten hangen. Naast ons huisje loopt een watervalletje dat we -nieuwsgierig als we zijn- direct volgen. We vinden naast cacao, pomelo’s , kruidnagel, sinaasappels, koffie, rijst , papaja’s en chilipepers terug. De kinderen zijn het roerend eens: dit is het mooiste hotel tot nog toe. Vinden wij ook maar we zijn verbaasd over hun eenstemmigheid want er is niet eens een zwembad. Er volgt nog een theemomentje op het terras met lekkere boterkoekjes. En in het restaurant drink ik de lekkerste koffie van Indonesië. Blij dat we terug de familie Opstap zijn.
Fabrice