Indonesië is een ex-kolonie van Nederland. In de boekskes staat dan vermeld dat alleen de oude Indonesiërs nog wat Nederlands kunnen, maar dat klopt niet. Het zou al raar zijn dat enkel die Indonesiërs van voor de onafhankelijkheid zich nog hun oude moedertaal zouden herinneren. Die krasse knarren zouden een zeer goed geheugen moeten hebben. Op veel plaatsen word je nog in mooi Nederlands aangesproken van zodra ze een tongval van boven de moerdijk menen te ontwarren. Onze chauffeur van Bogor naar Jakarta sprak de kinderen in vlekkeloos Nederlands aan en verstond grote delen van onze conversaties. Vandaag aan de ingang van het paleis in Yogya gaf ik gepast het gevraagde entreegeld en gaf de suppoost me in een oer-Hollands accent “klopt als een busie” waarna nog wat Nederlandse zinnen eraan kwamen. De kinderen beginnen het normaal te vinden dat ze in het Nederlands worden aangesproken. Daarnaast zijn de Nederlanders ook ruim in de meerderheid in de toeristenpopulatie. Gisteren waren alle andere kamers van het hotel (5 kamers) bezet door onze noorderburen en gisterenavond hoorden we overduidelijk in de stad wie gewonnen had van Brazilië. Maar het leukst vind ik de taal. De Nederlanders hebben een hele taalschat nagelaten in Indonesië met woorden zoals bensin, knalpot, apotek, doktor, parkin, gratis, polisi, maar het mooiste woord vind ik het volgende: koppi. ’s avonds drink ik nog altijd een koppi koppi en geniet van het Nederlands-Indonesische broederschap. Fabrice
Geen opmerkingen:
Een reactie posten